“Ja maar” betekent “Nee”. Dat zei mijn moeder vroeger al altijd tegen me. En wow wat heeft die vrouw gelijk!

 

Heb je ook wel eens dat je je coachee / cliënt probeert te helpen en dat hij/ zij in een soort van “ja maar” refrein terecht komt? Dat je je afvraagt hoe je dat refrein weer in een couplet verandert? Dat het eigenlijk alleen maar meer lijkt alsof je advies niet ter harte wordt genomen  en dat het gesprek je steeds meer energie kost. Zoveel dat je uiteindelijk denkt “dan moet je het zelf maar weten…het is jouw probleem niet de mijne…”.

Als de ander in herhaling blijft vallen, ben jij dat waarschijnlijk ook. In ieder geval heb je blijkbaar nog niet goed geluisterd naar dit liedje, want geloof me… Vaak roep jij door je vragen / opmerkingen onbewust juist dit refrein op.

Ben jij ook benieuwd naar wat je kunt doen om van refrein naar couplet te gaan? En hoe ik door schade en schande wijs ben geworden? Lees dan verder…

Natuurlijk niet altijd ligt het aan ons als we “ja maar” horen.
En tegelijkertijd is “ja maar” toch ook vaak een reactie op wat er gezegd wordt.

Let eens op als je “ja maar” hoort of je mogelijk:

• ongevraagd advies hebt gegeven;
• iemand probeert te overtuigen van dit advies;
• het probleem van de ander misschien een beetje van tafel probeert te vegen (“Maak je maar geen zorgen, het komt allemaal wel goed.” Of “Zo’n groot probleem is het toch niet, het is makkelijk op te lossen.”)
• óf je misschien op een andere manier niet heel goed aan het luisteren bent (“Ja, dat snap ik maar dat hoort nu eenmaal bij veranderen.” ”Ja dat snap ik, maar zo werkt het hier nu eenmaal, daar kan ik ook niks aan doen.”)

Het “Ja maar” van je coachee / cliënt is dan een verzoek om begrip, om gehoord te worden of om te stoppen met het geven van ongevraagde (vaak goedbedoelde) adviezen.

Ja maar Miranda,
wat kan ik dan nu het beste doen? 

 

Vraag jij je nu natuurlijk af 😉 Ik heb wel een idee, wil je het horen? Lees dan vooral verder.
(Hiermee wordt mijn mogelijke ongevraagde advies dus gevraagd)

Mijn tip: Stop met wat je aan het doen bent en begin met luisteren. Zoek de leuning van je stoel en toon oprechte interesse. Begin met luisteren naar de ander. Stel daarna de juiste vragen. Vragen die vragen naar waarom verandering voor die persoon belangrijk is en laat jouw advies over het ‘hoe’ nog even achterwege.

Mocht je écht een goed advies hebben, mag je dat natuurlijk geven. Maar let op!

Pas nadat je:

1. Eerst voldoende hebt doorgevraagd naar wat diegene zelf al bedacht / gedaan heeft.
2. EN pas nadat je hebt gevraagd of die ander eigenlijk wel op jouw advies zit te wachten.

Twee belangrijke stappen die ervoor zorgen dat je advies uiteindelijk ook ter harte genomen kan worden.

 

Een eigen voorbeeld (bij de reclassering), voordat ik MGV kende:

Cliënt: “Ik weet gewoon niet hoe ik moet stoppen met het plegen van delicten, ik heb nooit iets anders geleerd!”

Miranda: “Wij geven vanuit de reclassering trainingen om te leren hoe je kunt stoppen met het plegen van delicten en hoe je het leven op de rit kunt krijgen. Je zit hier nu toch (in de gevangenis) en je hebt toch tijd. Ik weet zeker dat je er veel aan zult hebben!”

Cliënt: “Ja, dat zal wel maar ik denk niet dat ik nog iets kan leren. En wie zijn jullie eigenlijk, hebben jullie wel eens vast gezeten? Ik denk niet dat zo’n training mij iets kan bieden.”

Miranda: “Nee ik heb nooit vast gezeten, maar ik werk hier al heel lang. We hebben al veel mensen deze training gegeven en het werkt. Je kunt het toch gewoon eens proberen, je hebt niks te verliezen.”

Cliënt: “Ja misschien werkt het voor anderen, maar niet voor mij. Ik heb er echt geen zin in!”

Miranda: “En je leert ook veel van elkaar in zo’n groep… dus niet alleen van de trainers.”

Cliënt: “Ja, maar daar heb ik helemaal geen behoefte aan! Ik ben niet zo’n groepsmens…”

 

Deze strijd heb ik, toen ik Motiverende Gespreksvoering leerde kennen, gelukkig op kunnen geven.

Het kostte me veel energie en leverde weinig resultaat op. Sterker nog ik ging deze cliënten zelfs vervelend en lastig vinden! En zij mij waarschijnlijk ook.

 

Hoe het gesprek ook had kunnen lopen, wanneer ik Motiverende Gespreksvoering toepas:

Cliënt: “Ik weet gewoon niet hoe ik moet stoppen met het plegen van delicten, ik heb nooit iets anders geleerd!”

Miranda: “Je bent bang dat het je niet gaan lukken om te stoppen met het plegen van delicten.” (begrip tonen en luisteren)

Cliënt: “Ja! Weet je, ik wil het wel…. Maar ik ben ook bang dat het weer een mislukte poging wordt. Ik heb het al vaker geprobeerd.”

Miranda: “Je vindt het spannend en toch wil je graag anders. Wat heb je allemaal al geprobeerd?” (Begrip én vragen naar wat hij al zelf al bedacht had / gedaan heeft)

Cliënt: “Nou, ik heb al eens vaker een baan gehad, maar dat houd ik meestal maar even vol en dan ga ik met ruzie weg. Ik heb ook al eens afspraken gemaakt met mijn toenmalige vriendin dat ik me rustig zou houden, maar dat lukte ook maar kort. Gewoon omdat ik dan toch in mijn hoofd alweer plannen bedacht…”

Miranda: “Je hebt al een aantal dingen geprobeerd, die tijdelijk hebben gewerkt. En je zou er deze keer graag een geslaagde poging van maken. Ik heb nog wel een idee wat hier mogelijk een bijdrage aan zou kunnen leveren, zal ik mijn gedachten met je delen?” (Begrip, focus op de verandering en toestemming vragen voor je advies)

Cliënt: “Ja graag…”

Miranda: “Wij geven vanuit de reclassering trainingen om te leren hoe je kunt stoppen met het plegen van delicten en hoe je het leven weer op de rit kunt krijgen. Je leert hier iets over ‘de invloed van je gedachten’, ‘lange termijn denken’ en ‘welke hulpbronnen je nog meer kunt inschakelen’. Hoe klinkt dit voor jou?” (kort aanbieden advies en vragen wat dat voor de ander betekent)

Cliënt: “Boh ja lastig. Ik weet niet of ik niet te oud ben om nog veel te leren, maar het klinkt wel als iets waar ik nu mee bezig ben. En tja, ik heb nu toch tijd, nu ik vast zit… ik wil het wel eens proberen.”

 

Twee keer een gesprek, met hetzelfde onderwerp en dezelfde mensen. Maar doordat ik iets anders doe, gebeurd er ook iets anders!

Wil jij je ook echt eigen maken hoe je niet meer in een “ja maar refrein” belandt en hoe je iemand verder helpt in zijn eigen liedje van verandering? Wil jij ook leren welke invloed jij hebt op het verloop van een gesprek en de motivatie van de ander om iets aan te pakken?
Ga dan aan de slag met Motiverende Gespreksvoering bij MI time! En maak jouw werk ook leuker, makkelijker en efficiënter, net zoals ik dat heb gedaan!

 

Volgens mij staan we, door de omstandigheden rondom Corona, allemaal (noodgedwongen) vandaag de dag weer even iets dichterbij onze waarden. Wat doe ik wel en wat doe ik niet en waarom? Wat moét en wat moét eigenlijk niet per se?

 

Hierdoor maak ik de afgelopen week keuzes waarvan ik niet dacht dat ik het kon. Hoe zit dat voor jou, heb jij iets veranderd?

Gedrag veranderen is lastig, super lastig. Maar vanaf het moment dat het je lukt om terug te gaan naar je kern (naar je waarden) lijkt het makkelijker te worden.

Zo had ik niet verwacht dat je mij ook maar één dag thuis kon houden van toffe MGV trainingen die ik gepland had met een groep enthousiaste, leergierige mensen…. Maar niks is afgelopen week minder waar geworden.

Vanaf het moment dat het besef kwam dat ik de gezondheid (van mezelf en anderen) op het spel zou zetten wanneer ik wel zou gaan trainen veranderde iets in mij. Gezondheid is toch echt ons belangrijkste goed en één van mijn kernwaarden!

Alles wat écht moest, was opeens niet zo belangrijk meer toen het ging over gezondheid. Wat hebben we nog als we niet gezond zijn?

Nu investeren (of inleveren) om straks weer samen verder te kunnen, is korte versus lange termijn.

Wanneer we focussen op deze lange termijn (deze waarden) doen we wat we écht belangrijk vinden om te doen. We blijven thuis en gaan inmiddels massaal tussen de middag wandelen, waar we normaal geen tijd voor maken tijdens kantoordagen. We zorgen meer dan ooit dat we onze vitamines binnenkrijgen en we bellen een keer extra met familie en vrienden om te checken hoe het gaat.

Een andere waarde die de afgelopen dagen voorbij komt is gezamenlijkheid. Doen we het niet voor onszelf, omdat we niet tot de risico groep behoren, dan blijven we thuis voor grootouders en anderen. We bellen vaker dan gemiddeld en meer dan ooit via beeldbellen, om de ander even wat moed in te spreken. En dan nog maar te zwijgen over alle prachtige initiatieven die opgezet worden om elkaar te helpen daar waar dat kan, wow!

 

Nog een paar prachtige voorbeelden:

De BIG registratie van verpleegkundigen is opeens niet meer zo belangrijk wanneer we alle hulp die we kunnen krijgen aan moeten nemen. En de AVG werd aan zijn laars gelapt toen mijn vriendin helemaal alleen naar de verloskundige moest (vanwege de regels) maar ik wel via videobellen erbij kon zijn……

Waarden zijn een goede drijfveer voor verandering, voor het doen wat op dat moment nodig is, wat je belangrijk vindt en goed voelt!

Wanneer je iemand wilt helpen bij het veranderen van gedrag, ga dan op zoek naar die waarden. Die waarden die hem / haar drijven om iets anders te gaan doen. Niet het gedrag zelf is hetgeen we op willen focussen, maar de reden achter het (alternatieve) gedrag.

Wanneer je weet waarom je iets doet,
heb je motivatie te pakken!

 

Andere waarden van mij zijn professionaliteit (lees: altijd goed werk leveren) en samenwerking (lees: mijn kennis er ervaring met MGV met jullie delen). Wat ik komende tijd dus ga doen is me verder verdiepen in de online mogelijkheden voor trainingen. Ik heb de eerste trainingen/ workshops al gegeven online en ga hier nog meer van doen. Inmiddels word ik er beter in en zie ik er de kracht ook van.

Ik ga daarnaast aan de slag met het maken van video’s en op zoek naar andere nieuwe goede online werkvormen. Dus houdt mijn website in de gaten 😉

Online trainen zal de fysieke bijeenkomsten nóóit vervangen, maar het kan wel een waardevolle aanvulling zijn en in deze tijden een prima start. Ik houd jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen!

Voor nu, stay strong en zorg goed voor elkaar!

En natuurlijk extra dankbaarheid aan alle mensen die nu meer doen dan ooit, alle vitale beroepen en alle andere helden van deze tijd!!!

 

Wie is er aan het werk?

Vorige week trainde ik een groep docenten in Motiverende Gespreksvoering.

“Hoe zorg ik ervoor dat studenten zelf gemotiveerd raken om te leren en hoe zorg ik ervoor dat ze zelf hun best gaan doen?” “Hoe voorkom ik dat duwen en trekken om de ander in beweging proberen te krijgen?”

Dit waren de belangrijkste vragen van deze docenten. Herken je ze?

Heb jij ook wel eens dat het zweet op jouw rug staat, in plaats van op de rug van de ander?

Het betrof in dit geval een clubje mensen die zichzelf hebben aangemeld voor deze training, dus voor mij geen toepassing van MGV in het motiveren van mijn deelnemers deze groep 😉

Zij begeleiden diverse studenten in hun studieloopbaan. De gemotiveerde student, maar ook de studenten die de motivatie maar lastig vast kunnen houden.

We begonnen de training met de meetlat van belang en vertrouwen. Ik stelde ze als eerst de vraag hoe belangrijk ze het vinden om studenten te motiveren.

Er kwamen wisselende en interessante antwoorden. Want tja “wie zijn taak is het? Moet ík als docent iets doen of moeten de studenten ‘werken’. Zij willen dit toch?”

“Maar zij hebben ons als coach toch nodig in dit proces? Motivatie wisselt en wij zijn er om hen te ondersteunen in hun studie en dus die motivatie…”

Deze laatste dame stond op 9,5.

Mooi! Een interessant gesprek kwam er uit naar voren. En beiden hebben een punt.

 

Motiverende Gespreksvoering zegt hierover:

Motivatie staat niet vast, het is geen persoonlijkheidskenmerk. Motivatie kan per moment en per situatie verschillen en kan zowel extern als intern zijn.

(NB. Sergio van der Pluijm onderscheidt in zijn boek ook nog autonome motivatie. Datgene wat ik doe omdat ik het belangrijk vind, maar de handeling zelf niet per se. Bijvoorbeeld tandenpoetsen of de hond uitlaten in de regen.)

Motiverende Gespreksvoering zegt ook dat motivatie te beïnvloeden is in een gesprek. Zouden we daar niet in geloven, dan zou ik deze trainingen niet geven. Communicatie is invloed en je kunt dus zowel Demotiverende als Motiverende Gespreksvoering toepassen. 

 

Als docent, coach of manager ben je natuurlijk nooit verantwoordelijk voor het proces van de ander MAAR als je het mij vraagt ben je wel aangenomen om de ander in zijn proces te ondersteunen op een manier die hem /haar helpt richting zijn doel bijvoorbeeld een studie afmaken.

Dus tja de ander, in dit geval de student, moet zeker ‘werken’. Het zweet moet op de juiste rug zitten. Hij of zij heeft de antwoorden en gaat deze zoeken. En tegelijkertijd kun jij als docent (coach) dit proces op een constructieve manier begeleiden (oftewel gidsen) die voor beiden prettig is. Je kunt goede vragen stellen en rake reflecties geven, samenvatten op een goede manier en misschien een keer wat informatie of advies met toestemming geven.

Je wil dus niet trekken of duwen aan een levenloos paard, maar we willen de ander wel prikkelen om zijn eigen redenen tot verandering weer onder ogen te zien en de motivatie te vinden die hij of zij nodig heeft om zijn doelen te behalen.

Met deze wetenschap zijn we de middag in gegaan en hebben we gewerkt met alles wat hieraan bijdraagt.

 

Waar zit jouw drive om anderen te motiveren? En hoe doe je dat nu? Wat werkt? En wat zou je misschien anders willen proberen? Bij wie zit het zweet op de rug???